Lang leve de tijgerbalsem!

Zozo eindelijk weer eens tijd om rustig mijn verhaal te typen want deze dame is een bezige bij geweest de afgelopen week.

Allereerst ben ik dit weekeinde net zoals vorige weekeinde in Bangkok geweest. M’n eerste kennismaking met deze stad; het is er druk, chaotisch en het ruikt er niet altijd bepaald naar bloemen maar toch ben ik weg van de sfeer die er hangt. De avondmarken, khoa san road, tuk tuks en de vele kraampjes stralen voor mij iets gezelligs uit.
De kunst van het afdingen is redelijk onder de knie en het eten met stokjes is voortaan geen uitdaging meer maar een gewoonte. En de rest van de tijd in Bangkok is gespendeerd met markten, Chinatown, tempels, de goude berg, stappen en zo nu en dan een heerlijke (voet)massage. Ik ben dus bijna ingeburgerd zodat de luijtjes volgende week met een gerust hart deze kant in kunnen komen! :D

Vorige week is ook mijn eerste week van thaiboks boot camp begonnen en dat was toch even afzien! Ik heb nog nooit in mijn leven zo veel tijgerbalsem gebruikt :D Het is maar goed dat het hier zo’n goedkoop spul is :D Allereerst moet ik om 6 uur op mijn fietske naar de gym (Dit duurt zo ongeveer 25 minuten) Ondertussen is het hier net een dorp dus ik zit de gehele ochtend knikkend (dat doen ze hier als begroeting), zwaaiend en al goedemorgen roepend op de fiets maar dat maakt het gezellig :D Dan moet ik beginnen met touwtje springen, worden mijn handen ingepakt met bandage, moet ik warm slaan/schoppen, mijn sparringssessie met mijn leraar, schoppen/slaan tegen een zak, sit-ups, cooling down en dan als laatste m’n ontbijt! Het is zwaar maar ik vind het echt helemaal geweldig!! De klappen en schoppen die ik krijg (van mijn leraar) maken me zelfs niet uit :P Ja ik krijg hier les volgens de harde les…met vallen en opstaan…of in dit geval met klappen en schoppen incasseren :P Het is iedere morgen ook een feest om naar mijn benen te kijken om te zien of er weer nieuwe blauwe plekken zijn gearriveerd en dat is nog iedere ochtend het geval :P Ik heb de afgelopen week lekker privé les gehad dus ik ben goed ingeburgerd in de gym. Ik ben zelfs uitgenodigd om mee naar een thaiboks match te gaan. Daar sta je dan als enigste toerist met geen één goed Engels pratend persoon om uiteindelijk te horen dat de wedstrijd niet doorgaat omdat het regent en aangezien het buiten te doen is….gaat dat een beetje moeilijk. Maar goed het was een leuk avontuur en het is weer een leuk verhaal om met jullie te delen :D Ze wilde me ook laten vechten tegen het 8 jarige jochie wat na mij traint maar dat kon ik ten eerste niet over mijn hart verkrijgen en ten tweede hij zou waarschijnlijk nog gewonnen hebben ;)

Goed het is niet alleen de week van mijn thaiboks trainingen maar ik combineer dit ook nog eens met mijn weeshuis werk. Maandag was mijn eerste werkdag. Deze is begonnen met een rondleiding door het weeshuis en de daarbij horende school. Er zitten hier zo’n ongeveer 225 kinderen waarvan de ouders overleden zijn of zij zitten in de gevangenis. Er is alleen ouder supervisie in de vorm van leraren die in de ochtend en in de middag aanwezig zijn ( ze geven namelijk niet altijd les…slapend zittend achter hun bureau is ook normaal.). Dit houd dus in dat zij na school, in het weekeinde en vakantiedagen helemaal alleen zijn. Sommige van hen gaan naar familieleden maar er blijven er ook een aantal op het weeshuis. De eerste week heb ik Engelse les proberen te geven, maar dit is zeer moeilijk omdat ze geen Engels kunnen. Dus doormiddel van spelletjes heb ik de getallen en het alfabet geoefend met de kleintjes en wederom gaat mijn voorkeur naar de jongste van de kinderen ik weet ook niet waarom :P
Naast mijn pogingen tot les geven heb ik ook nog geschilderd en een muurtje gemetseld en ik ben zeer trots op het eindresultaat….ik zou bijna zeggen dat ik een natuurtalentje ben ;) Er is veel werk te doen als ik kijk naar de slaapverblijven van de kinderen ( de gaten zitten in de vloer!) en het niveau van kennis van de kinderen (erg laag) dus ik kan me de komende week nog wel vermaken :D

Het enigste wat deze week is opgevallen is het verschil in attitude van de mensen buiten de toeristische gebieden en in de toeristische gebieden.( dus in Bangkok) De mensen in Singburi spreken misschien geen tot vrijwel geen Engels maar zijn vriendelijk en gastvrij terwijl in Bangkok ze meestal wel Engels kunnen maar de vriendelijkheid vaak ook ver te zoeken is, mits ze iets van je willen. Zodra ze dit niet krijgen veranderen ze vlug van vriendelijk naar ronduit onbeschoft! (uitzonderingen daar gelaten)
Ik ben blij dat ik deze afgelopen weken in Singburi heb gezeten. Hier heb ik namelijk de gastvrijheid en (meestal) de vriendelijkheid van de echte Thaise mensen kunnen ondervinden en het leuke is dat ik nog een week mag genieten van het echte Thailand!

Nog één weekje weeshuis en mijn thaiboksen en dan ga ik aan mijn rondreis door Thailand beginnen. Ik houd jullie weer op de hoogte voor nu is dit het weer!.....mijn bedje en de tijgerbalsem roepen namelijk ;)