Afdeling koekwaus present!

Dames en heren nu heb ik me toch een verhaal! Koekwauzen die we zijn :-)

Ik zal bij het begin beginnen...ondertussen zit ik op Samosir island maar hiervoor ben ik gestopt in Berastagi. In dit plaatsje is er een nog altijd actieve vulkaan te bewonderen. En wat is het toch een goed idee om de niet actieve Sibayak vulkaan te beklimmen voor een mooie zonsopkomst. En natuurlijk hebben we er niet bij stilgestaan dat A de zon hier vroeg op komt, B dat het eerst 40 minuten rijden is per bus en als afsluiter C dat de "hike" anderhalf uur duurt! Als je dit allemaal bij elkaar op telt komt het erop neer dat ik om half vier in de nacht uit m'n bed ben gestapt om vervolgens om vier uur in de bus te stappen en om ongeveer kwart voor vijf aan de hike ben begonnen.
Het begin is een steile asfaltweg dus redelijk te doen maar dit fijne is na een dik half uur over als het pad veranderd. We moeten nu in het pikke donker met een zaklampje een weg naar boven lopen/klauteren. Ondertussen horen we van alles maar zien we dus niets. Eenmaal aan de top is het uitzicht donker maar tot nu toe wel redelijk met wat wolken in de lucht. Hoe langer wij zitten te wachten, hoe lichter het word maar ook hoe kouder we het krijgen en hoe bewolkter het word. Het uiteindelijke resultaat: alleen maar mist gezien! Geen één zonnestraaltje te zien...of nog erger er is geheel niets te zien ivm de mist en na een uur zitten wachten is er totaal niets veranderd met het beeld! Nou dan maar weer naar beneden.

Nu zou je denken dat is balen, ach ja die dingen gebeuren nu eenmaal. En dat is ook correct maaaaaaaar onze gids van de hike vond het erg jammer dus had het goede idee om de volgende morgen om vijf uur te vertrekken om met een busrit van ongeveer 50 minuten de vulkaan te bekijken. Waarom ook niet, wil dat kreng nu wel zien ook. Dus mafkees die ik ben om half vijf uit m'n bed, het is tenslotte vakantie, en om vijf uur zit ik in een busje om weggebracht te worden. Ondertussen regent het flink maar dat mag de pret niet drukken. We komen aan bij ons uitkijkpunt, gelukkig overkapt aangezien het nog steeds regent. En wat zie ik...wolken en mist! Een contour van de vulkaan is te zien maar veel is het niet. Ik geef het op...zoek het maar uit met je vulkaan!

Terug bij m'n hotel ben ik mijn tas aan het inpakken als Anne mij roept. En nu komt de clou van het verhaal....vanuit haar hotelkamertuin is die rotte vulkaan gewoon te bewonderen....ik heb dus serieus twee dagen als een slapeloze zombie rondgelopen om vervolgens de beste foto, van heel die vulkaan, vanuit ons hotel te maken!

Gelukkig houden we de moed er toch in en is het niet de vulkaan of het uitzicht wat telt maar de weg d'r naartoe en de ervaring. En normaal geloof ik daar ook echt in maar na twee vroege ochtenden is die positiviteit ver te zoeken! Het avontuur m'n reet ;-)
Gelukkig heb ik hier in Samosir m'n slaapgebrek bij kunnen slapen...heerlijk bed en op de achtergrond kabbelend water doen wonderen voor de mens! Ik kan er weer helemaal tegenaan en moet dan eerlijk toegeven...het is inderdaad het avontuur dat telt maar af en toe het resultaat mogen bewonderen is ook fijn!

Tot de volgende keer!